6 min read

Hoe categoriseer je lokaal en regionaal nieuws?

Hoe categoriseer je lokaal en regionaal nieuws?

Het was wel duidelijk dat vorige week de eerste week van het jaar was, want qua ontwikkelingen (en interessante artikelen) in de media kwam het wat langzaam opgang. Desondanks heb ik een bomvolle nieuwsbrief voor je.

Ik wil drie dingen met je bespreken:

  • Hoe categoriseer je lokaal en regionaal nieuws?
  • Dit gebeurt er als je als redactie een klimaatwetenschapper aanneemt
  • Micropayments gaan nooit werken, maar kan er niet iets anders naast een abonnement bestaan?

1. Hoe categoriseer je lokaal en regionaal nieuws?

In Nederland hebben we 13 regionale omroepen, één voor elke provincie (behalve voor Zuid-Holland waar ze zowel Rijnmond als RTV West hebben). Eigenlijk slaat deze indeling helemaal nergens op. Het is iets dat vanuit de politiek, en het systeem, is ontstaan en daarom in stand is gehouden, maar als je vanuit het publiek gaat kijken, dan slaat het nergens op.

Een omroep als RTV Oost bedient de Twentse steden en dorpen, maar ook de regio Zwolle. En die hebben, op de provincie waar ze in liggen na, weinig gemeen. In Gelderland is het nog erger. Van Apeldoorn tot de Achterhoek tot het Land van Maas en Waal, allemaal worden ze bediend door dezelfde omroep.

Bij kranten leeft dit indelingsprobleem iets minder, omdat de regionale kranten met veel kleinere regio's werken, maar ook daar zit je met een uitdaging. Zeker als je op de grens van een regio woont, kan het zijn dat je ook erg geïnteresseerd bent in wat er aan de andere kant van die grens gebeurt. Helemaal als je daar familie hebt wonen of werkt. Voor kranten en omroepen is het lastig om daar rekening mee te houden, maar online kun je wel nadenken over oplossingen.

Het AD (en de bijbehorende regionale kranten) deelt het regionale nieuws niet langer in op de krantenregio's die ze hebben, maar werkt voortaan met een gemeentelijke indeling. In mijn ogen een mooie stap vooruit, maar nog steeds kan het natuurlijk zijn dat ik ook heel erg betrokken ben een aangrenzende gemeente. In dat geval kun je bij het AD in de app een buurgemeente toevoegen. Handig, al denk ik datmedia die regionaal nie uws brengen nog een stap verder moeten gaan.

Waarom zou je regio's niet dynamisch maken? Regionale/lokale redacties maken nieuws voor de plaatsen waar zij werken, maar bij welke lezers dat uitkomt is afhankelijk van de persoonlijke regio van die lezer. Die kun je mensen laten instellen of zou je misschien zelf kunnen automatiseren, bijvoorbeeld door te gaan spelen met de fysieke afstand tot het nieuws (en hoe groot het nieuws is). Door middel van gebruikersonderzoek kan worden gezocht maar de beste oplossing is en die is ook misschien niet voor iedereen hetzelfde, maar helaas zie ik op dat vlak helemaal niets gebeuren in de markt.

De manier waarop regionaal en lokaal nieuws wordt gecategoriseerd moet in ieder geval niet bepaald worden door de redactionele indelingen of door de oude beperkingen van print of radio/tv. Online moet je de mogelijkheden die het medium biedt omarmen om het publiek nog beter te bedienen. En nee, dan is het overstappen van krantenregio's naar gemeentes niet genoeg.


Dit gebeurt er als je als redactie een klimaatwetenschapper aanneemt

De klimaatcrisis is niet alleen een belangrijk thema dat eigenlijk continu speelt en ook niet meer zal verdwijnen uit de actualiteit, het is ook nog eens een ingewikkeld onderwerp. Ik was dan ook positief verrast toen RTL Nieuws in april vorig jaar bekend maakte dat ze een klimaatwetenschapper hebben aangenomen op de redactie.  Hiermee gaf RTL Nieuws niet alleen aan dat klimaat een belangrijk onderwerp is, waar men veel aandacht aan wil besteden, maar ook dat het de juiste expertise in huis wil halen om het goed te kunnen duiden.

Afgelopen week zag ik een voorbeeld langskomen van waar dat in resulteert:

Een hittegolf in januari: ’40 graden vonden we shocking, dit is net zo’n moment’
Vond je de 40 graden van drie zomers geleden extreem? De 16,9 graden van 1 januari is dat net zo. De eerste dag van het nieuwe jaar was voor zeven landen in Europa de warmste januaridag óóit gemeten. En dat is zeker geen goed nieuws.

Extreem weer dat ons dagelijks leven ontregeld krijgt altijd wel aandacht in de media, maar de warmte de afgelopen weken, en zeker rond de jaarwisseling, is bijzonderer (en zorgelijker) dan een flinke bak sneeuw in de winter. Wat RTL Nieuws hier uitlegt is zo ontzettend belangrijk en daar kan de rest van de journalistiek een voorbeeld aan nemen.


2. Micropayments gaan nooit werken, maar kan er niet iets anders naast een abonnement bestaan?

Jaren geleden werden micropayments gezien als een mogelijke manier om mensen te laten betalen voor media, maar uiteindelijk bleek te praktijk weerbarstiger. Dat komt onder meer doordat de technische implementatie lastig is. Kleine betalingen kosten een gebruiker relatief veel moeite en zijn duur voor de ontvanger vanwege de kosten die betalingsverwerkers rekenen. Dan moet er dus al snel een dienst tussenzitten, waarbij je als gebruiker een soort wallet hebt, waar je geld in stort. Maar dan moet je die wel op heel veel plekken kunnen gebruiken.

Op dat vlak zijn we in Nederland nooit verder gekomen dan Blendle en bij die startup werd na een paar jaar duidelijk dat de totale omzet relatief laag was. Daar komt bij dat Blendle het, tegen de zin van uitgevers, gebruikers de mogelijkheid gaf om geld terug te vragen. Superbelangrijk, want je weet eigenlijk niet goed of een artikel zijn geld waard is. En als je een paar keer teleurgesteld bent, koop je waarschijnlijk nooit meer een los artikel.

Zelfs als je bovenstaande allemaal op kunt lossen, dan is er nog iets: uitgevers willen vooral abonnementen verkopen. Als je iemand de mogelijkheid geeft om te betalen om één artikel te lezen, zou het zomaar zo kunnen zijn dat je een potentiële abonnee bent misgelopen. Zelfs als minder dan een procent van de lezers die eigenlijk wil betalen voor een los artikel een abonnement neemt, dan levert dat onder de streep meer op.

En toch blijft het concept achter micropayments terugkeren in de journalistiek en heb ik er de laatste maanden weer regelmatig artikelen over voorbij zien komen. Geen van alle overtuigen me dat micropayments daadwerkelijk een succes kunnen worden binnen de journalistiek.

Tussen die artikelen zat ook dit stuk van mediajournalist Mark Stenberg:

For creative publishers, micropayments are an invitation, not a cautionary tale | The Audiencers
The methods we use to charge for news are far more plastic than we realize.

Stenberg betoogt, net als ik hierboven, dat micropayments niet werken. Tegelijkertijd komt hij met een alternatief: een tijdelijke toegangspas voor een publicatie, waarbij je voor een hoger bedrag dan de abonnementsprijs een maand lang toegang krijgt tot een complete titel. De digitale equivalent van het kopen van een losse editie van een krant of tijdschrift bij de kiosk.

Nu zou het zo kunnen zijn dat je potentiële abonnees misloopt, maar tegelijkertijd kun je een substantieel bedrag verdienen en tijdelijke lezers, die ook nog eens veel meer van je product kunnen ervaren. Dit in tegenstelling tot bij micropayments. Een deel van deze lezers is waarschijnlijk te verleiden tot een abonnement met de juiste marketingstrategie, net als nu gebeurt met de 5 gratis artikelen die verschillende media gratis weggeven.

Zeker de tijd waarin mensen bezuinigen op vaste kosten (en dus abonnementen) is dit het proberen waard. Of het werkt: ik durf het niet te zeggen, maar als je het niet probeert, kom je er ook niet achter.


3. Dit heb ik afgelopen week gelezen