Sign in Subscribe
7 min read

Een groot deel van de abonnees bezoekt nieuwssites nauwelijks

Goedemorgen,

Dat het aantal mensen dat bereid is om te betalen voor een online nieuwsabonnement groeit, zal geen verrassing zijn. Het is echter altijd interessant om het bevestigd te zien in cijfers. Tussen 2018 en 2020 groeide de betalingsbereidheid volgens een recent gepubliceerd internationaal onderzoek met 2 tot 4 procentpunt (afhankelijk van het land). Wereldwijd zagen uitgevers die geld verdienen aan abonnementen hun omzet vorig jaar met 16 procent groeien.

Je kunt deze ontwikkeling niet los zien van de groei van abonnementsmodellen in het algemeen. De afgelopen negen jaar groeide de subscription economy met 435 procent en de verwachting is dat die ontwikkeling nog verder doorzet.

Tegelijkertijd las ik afgelopen week dat er veel mensen zijn die abonnementen afsluiten waar ze vervolgens nauwelijks gebruik van maken. Amerikaans onderzoek laat zien dat 45 procent van de abonnees van lokale media de site minder dan één keer per maand bezoeken. Daar zitten ook mensen bij die combinatie-abonnement hebben met een papieren krant en digitale toegang. Kijk je echter naar digital-only abonnees dan blijkt nog steeds dat 20 procent er eigenlijk nauwelijks gebruik van maakt.

Het onderzoek laat tevens zien dat bij abonnees die nieuwssites één keer per maand bezoeken de kans het grootste is dat ze hun abonnement opzeggen. Werk aan de winkel dus voor uitgevers. De groei in abonnees is mooi, maar steeds meer uitgevers zien dat dat niet alles is. Ze verleggen hun aandacht naar het vasthouden van bestaande abonnees. De makkelijkste manier om dat te doen is door te zorgen dat ze ook echt gebruik gaan maken van hun abonnement.

Er is nog meer waar ik het over wil hebben in deze nieuwsbrief:

  • Google stopt helemaal met trackingcookies, maar blijft gericht adverteren mogelijk maken.
  • Is een podcast op YouTube nog wel een podcast?
  • Wat is audience engagement en hoe brengt je het in de praktijk?

Fijne zondag,

Elger

Een toekomst zonder tracking cookies

Google stopt helemaal met trackingcookies, maar blijft gericht adverteren mogelijk maken

Google stopt helemaal met trackingcookies, maar blijft gericht adverteren mogelijk maken

Google stopt volledig met het gebruik van trackingcookies; zowel binnen zijn eigen advertentienetwerken als in Chrome. Zoals ik eerder al een keer deelde betekent dat niet dat Google de stekker trekt uit advertentie-targetting. Het bedrijf komt een andere manier om gebruikers op basis van hun interesses te targetten, waardoor er meer macht bij Google komt te liggen.

Uitgevers zijn nog steeds op zoek naar wat te doen in een wereld zonder trackingcookies

Uitgevers zijn nog steeds op zoek naar wat te doen in een wereld zonder trackingcookies

Een heel groot deel van de advertenties op internet worden geplaatst doordat er gebruik wordt gemaakt van trackingcookies. Adverteerders willen immers graag doelgericht adverteren in plaats van met hagel schieten. In een wereld zonder trackingcookies moeten adverteerders op zoek naar alternatieven, maar dat geldt ook voor uitgevers die op een andere manier hun advertentieruimte moeten zien te verkopen. Adverteren op basis van context (waar een site over gaat zegt immers ook iets over de lezer) zoals vroeger is een alternatief, maar de markt is niet overtuigd dat dit trackingcookies helemaal kan vervangen, blijkt uit onderzoek:

Three-quarters (75%) of marketers surveyed believe that while contextual targeting is a useful tactic to ensure advertising relevance without relying on third-party cookies, it alone cannot replace audience targeting – including one in eight (12%) having zero confidence.
Similarly, although two-thirds (66%) of publishers are confident that contextual targeting can offer an effective cookie alternative, almost half (49%) are looking for a further solution to cover the potential loss of third-party tracking – with 15% using more contextual and intent data while they search for a longer-term solution.
De data die uitgevers zelf hebben wordt belangrijker

De data die uitgevers zelf hebben wordt belangrijker

Een uitgever kan de informatie die het - uiteraard binnen de privacywetgeving - zelf verzamelt van een gebruiker inzetten om te bepalen welke advertenties iemand te zijn krijgt. In een wereld zonder trackingcookies wordt deze zogenoemde first party data een stuk waardevoller. Het resultaat zal mogelijk zijn dat je als gebruiker nog meer moet inloggen op nieuwssites, ook als je geen betaald abonnement hebt.

Audience engagement

Wat is audience engagement eigenlijk?

Wat is audience engagement eigenlijk?

Afgelopen week kwam ik een reeks aan artikelen tegen over audience engagement. Zelf praat ik liever over contact met je publiek. En dat is, voor de duidelijkheid, niet dat je het publiek de mogelijkheid geeft om te reageren, het is een conversatie die twee kanten opgaat.

Engagement happens when members of the public are responsive to newsrooms, and newsrooms are in turn responsive to members of the public.
Hoe breng je in het de praktijk?

Hoe breng je in het de praktijk?

Sophie van Oostvoorn is audience engagement editor bij NRC. Ze schrijft een wekelijkse nieuwsbrief 'de nieuwe lezer' en deze week ging hij over hoe je audience engagement als journalist in praktijk kunt brengen met een concreet stappenplan.

Wat zijn de risico's?

Wat zijn de risico's?

In contact staan met je publiek. Zeker met de dreigementen en scheldpartijen die journalisten tegenwoordig over zich heen krijgen op internet, zit niet iedereen daar op te wachten.

“They’re not reaching out to these people with story ideas,” one journalist said about the readers’ comments to reporters. “They’re just telling them, ‘You suck and you’re ugly and you’re biased and your hair sucks.’”
This type of audience feedback is increasingly widespread, and is indicative of what journalism studies scholar Thorsten Quandt calls “dark participation,” which he defines as “the evil flipside of citizen engagement.” It is also typically focused more at female journalists than their male counterparts.

Dat betekent niet dat je het gesprek met je publiek dan maar niet aan moet gaan, want het is ontzettend waardevol. Nieuwsorganisaties moeten echter wel goed nadenken over hoe ze dat doen en hoe ze de risico's verkleinen en het resultaat vergroten.

Podcastontwikkelingen

Spotify haalt dit jaar waarschijnlijk Apple in als podcastmarktleider

Spotify haalt dit jaar waarschijnlijk Apple in als podcastmarktleider

In de VS is Apple Podcasts de populairste podcast-app, maar dat duurt waarschijnlijk niet lang meer. De verwachting is dat het marktaandeel van Spotify qua podcastbeluistering dit jaar dat van Apple passeert. Daarna zal Spotify blijven groeien, terwijl de groei van Apple Podcasts stagneert, is de voorspelling.

Nederlandse cijfers zijn er - voor zover ik kon achterhalen - niet, maar ik vermoed dat bij ons Spotify nu al de nummer 1 app voor podcasts is. Het marktaandeel van de iPhone is hier kleiner dan in de VS, terwijl Spotify voor het streamen van muziek bij ons juist relatief groot is.

'Podcastmakers laten kansen liggen door niks met video te doen'

'Podcastmakers laten kansen liggen door niks met video te doen'

Is een podcast nog wel een podcast als hij, met beeld, op YouTube te bekijken is? Het is een discussie die voor mijn gevoel steeds vaker gevoerd wordt en heel eerlijk vind ik zo'n semantische discussie niet zo heel boeiend. Ik kijk liever naar wat het publiek doet. En daarbij zie je dat praat- en interviewpodcasts die ook als video beschikbaar zijn op YouTube daar succes mee hebben. Tegelijkertijd zijn er genoeg video's op YouTube die ook prima zouden werken in een audio-only vorm. Podcastmaker Nick Hilton betoogt dat de grens verder zal vervagen.

Ik ben het daar mee eens, in het geval van gesprekken en interviews. Tegelijkertijd heb ik geen plannen om mijn eigen podcasts te filmen en op YouTube te zetten. Niet omdat ik geen mogelijkheden zie of fundamenteel vindt dat mijn podcasts alleen als 'echte' podcast beschikbaar zijn, maar omdat ik niet zou weten waar ik de tijd vandaan zou moeten halen om ook een videoversie te monteren van de podcasts die ik maak. Daar komt bij dat ik het maken/monteren van video gewoon niet zo heel leuk vindt.

Ik verwacht dat we daar uiteindelijk een splitsing gaan zien: audiomakers die gewoon audio willen/blijven maken en multimediamakers die ervoor kiezen om met één titel meerdere kanalen te bedienen.

Dit wil ik ook nog met je delen