Sign in Subscribe
7 min read

De verslaggeving over de watersnood in Limburg had beter gekund

Goedenavond,

Normaal gesproken heb ik al een paar dagen voordat ik deze nieuwsbrief schrijf in mijn hoofd waarmee ik wil openen. En zo niet: dan komt er iets boven als ik alle linkjes die ik heb verzameld doorloop. Voor deze week zag ik genoeg interessante dingen waar ik het over kan hebben, maar om het na een zo'n heftige nieuwsweek te hebben over de strategiewijziging van Netflix of de mislukking van Twitter Fleets, dat voelt toch een beetje gek.

Als ik kijk naar het nieuws van deze week, dan valt op hoe laat de journalistiek in actie kwam in de berichtgeving rondom Limburg. Toen het daar woensdag misging, was er relatief weinig berichtgeving op de landelijke radio en tv als je kijkt naar hoe de situatie toen al was. De landelijke dagbladen de volgende ochtend bleken helemaal moeite te hebben om de situatie de aandacht te geven die het verdiende.

Ook binnen Limburg zelf was er kritiek. L1 kreeg woensdag de status van rampenzender en begon met uitzenden op de radio, terwijl op tv de reguliere programmering de hele avond doorging. Nu kan ik me voorstellen dat het qua mensen of techniek niet mogelijk was om live uit te zenden, maar je normale programmering door laten lopen met een ticker onderin beeld is sowieso de verkeerde afweging. Net zoals om 22:00 uur stoppen met je live-uitzending op de radio trouwens...

Op donderdag merkte je in de landelijke media een omslag. Plots stonden er een heleboel verslaggevers tot hun enkels in het water, nadat de ernst van de situatie de redacties in de randstad had bereikt.

Waar ik echter niemand over hoorde is hoe redacties het online deden. Mede doordat daar makkelijker geleund kan worden op beelden via social media, zag je dat online de verslaggeving op woensdagavond sneller op stoom kwam dan op traditionele media. Vanaf donderdag werd online in mijn ogen juist wat minder sterk. Er werd veel en snel gepubliceerd en er was ook genoeg ruimte voor duiding, maar er gebeurde zoveel dat ik merkte dat er te weinig overzicht was. Er gebeurde simpelweg heel veel dingen op heel veel plekken, dat een journaaluitzending een betere manier was om een overzicht te krijgen van wat er gebeurde dan een gemiddelde nieuwssite.

Dat gezegd hebbende wil ik het graag met je hebben over een paar compleet andere onderwerpen:

  • De digitale producten van uitgevers kunnen stukken beter.
  • Facebook gaat 1 miljard dollar betalen aan contentmakers.
  • RSS als techniek voor podcastdistributie staat onder druk.

Fijne week alvast,

Elger

Twee kritische stukken die je in mijn ogen gelezen moet hebben

'Sorry uitgevers, maar jullie digitale producten zijn ruk'

'Sorry uitgevers, maar jullie digitale producten zijn ruk'

Frederic Filloux schreef in zijn wekelijkse nieuwsbrief Monday Note een heerlijk kritisch stuk over wat er mis is met de meeste nieuwssites en apps. Over slechte loginsystemen, niet werkende zoekfuncties, gebrek aan personalisatie en nog veel meer.

They are not making the most of their audience. Instead of trying to maximize their revenue per reader (ARPU) by offering an enjoyable user experience, they maintain a great deal of frustration. In doing so, most of the publishers are engaged in a downward spiral where a poor experience leads to a low retention rate among subscribers. An indicator of desperation is the number of excessive discounted subscription offers that pop up everywhere.
'Wat redacties nog steeds niet begrijpen over het internet'

'Wat redacties nog steeds niet begrijpen over het internet'

De Amerikaan Charlie Warzel schreef een kritisch stuk over hoe redacties omgaan met de polariserende discussies die plaatsvinden op internet.

Not only are reporters participating in these online ecosystems when they’re promoting their stories or looking for stories, but they are also frequently covering the culture war arguments that take place on the platforms. By writing about or commenting on the online culture wars, reporters, wittingly or not, become a part of those culture wars. Similarly, news organizations influence and shape some of these fights, whether or not they intend to. The nature of the social web makes it incredibly difficult — if not completely impossible — for the press to be some kind of invisible bystander.
The fact that many news organizations think that they can engage or even merely observe and document these environments — and not also influence them — leads me to believe that newsroom leaders still don’t understand the complex dynamics of social media. Many leaders at big news organizations don’t think in terms of “attack vectors” or amplifier accounts — they think in terms of editorial bias and newsworthiness. They don’t fully understand the networked nature of fandoms and communities or the way that context collapse causes legitimate reporting to be willfully misconstrued and used against staffers.

De relatie tussen Facebook en contentmakers

Facebook maakt 1 miljard vrij om makers betalen

Facebook maakt 1 miljard vrij om makers betalen

Facebook is bezig met een programma om contentmakers te gaan betalen en wil tot eind 2022 in totaal 1 miljard dollar uit gaan delen. Het idee is dat allerlei makers aanspraak kunnen gaan maken op het geld door specifieke functies van Facebook en Instagram te gebruiken; ze krijgen bijvoorbeeld geld als ze regelmatig livestreamen.

1 miljard klinkt veel, maar in vergelijking met YouTube is het niets

1 miljard klinkt veel, maar in vergelijking met YouTube is het niets

Facebook verdient natuurlijk bakken met geld aan advertenties op Facebook en Instagram die mensen zien rondom de content van makers (en mediabedrijven). De afgelopen jaren is Facebook al gestart met het laten meedelen van mediabedrijven in deze winst via bijvoorbeeld Facebook Watch en ook op IGTV gaat het hiermee testen. Zelfstandige makers krijgen echter geen cent van Facebook, terwijl YouTube altijd al de advertentie-inkomsten heeft gedeeld. 1 miljard dollar uitdelen is dan ook weinig in vergelijking met de miljarden YouTube jaarlijks uitkeert.

Gaat het Facebook lukken om makers (terug) te halen naar zijn platforms?

Gaat het Facebook lukken om makers (terug) te halen naar zijn platforms?

Sowieso is YouTube natuurlijk veel meer een thuishaven voor makers, net als TikTok dat in korte tijd is geworden. Facebook is juist heel veel makers van creatieve content verloren en Instagram is een plek waar veel influencers zitten, maar toch vindt 'het echte werk' vaak plaats op andere platformen.

The Sea Shanty sensation
Wooing creators helps Facebook regain buzz and capture more entertaining content, especially after it has repeatedly faced criticism for spreading misinformation, toxic speech and divisive political posts. The more that creators put popular videos, photos and posts on Facebook and its apps, the more that users are likely to keep returning to the network. And when the company eventually asks for a cut of creators’ earnings, that may add a potentially lucrative revenue stream.

De grote vraag is op Facebook makers kan overtuigen...

RSS als techniek voor podcastdistributie staat onder druk

5 redenen waarom podcasters RSS nodig hebben

5 redenen waarom podcasters RSS nodig hebben

Al sinds 2004 draaien podcasts op RSS-feeds. Hierdoor kan iedereen een podcast-app bouwen en er is een industriebrede standaard voor hoe informatie over afleveringen wordt aangeleverd. Het is de technologie die ervoor zorgt dat podcasting een open ecosysteem is. Maar nu techbedrijven zich steeds actiever gaan mengen in de podcastmarkt en ook eigen technologieën ontwikkelen bovenop RSS, is de vraag of het einde van de RSS-feed voor podcasts niet in zicht is. Anchor, de podcasthostingdienst van Spotify, biedt nieuwe makers al geen RSS-feed meer aan voor hun podcast, tenzij ze er expliciet om vragen.

Podcastnetwerk Acast verzet zich actief tegen deze ontwikkeling en somt in een blogpost vijf redenen op waarom podcasters niet zonder RSS kunnen:

  1. Het is de manier technologie om iedereen te bereiken.
  2. Het is de enige manier om op alle platforms geld ter verdienen.
  3. RSS en een open ecosysteem zijn een voedingsbodem voor innovatie.
  4. RSS zorgt ervoor dat het open ecosysteem open blijft.
  5. RSS betekent dat je als maker de enige eigenaar bent van de relatie met je luisteraar.
Maar is RSS wel het probleem hier?

Maar is RSS wel het probleem hier?

In principe werkt RSS voor podcasts nog precies hetzelfde al 17 jaar geleden, terwijl de podcastmarkt is veranderd. De uitdagingen die podcasters hebben draaien om hoe geld te verdienen en een groter publiek te bereiken; die hebben uiteindelijk niks te maken met de technologie die onder water wordt gebruikt voor de distributie van je podcast. Mede daarom is het helemaal niet logisch om krampachtig vast te blijven houden aan RSS, schrijft Tanner Campbell.

Our struggles are external to the RSS spec, and so RSS isn’t just dated, it’s quickly approaching irrelevancy because distribution ≠ reach, and reach is the problem.

Ik kan me ergens hier wel in vinden, maar tegelijkertijd ben ik voorstander van het open ecosysteem dat podcasting is. En dat staat op dit moment onder druk, doordat RSS als universele distributietechnologie onder druk staat.

Dit heb ik ook nog gelezen afgelopen week